1 O Duchu Święty, do nas zstąp
i naszych serc przeniknij głąb
i obierz w nich mieszkanie.
Światłości wieczna, niech twój blask
i dla nas będzie źródłem łask,
radości zdrojem, Panie!
Słońcem lśniącym
oświeć z góry świat ponury,
bo nam trzeba
Twej żywiącej mocy z nieba.

2 Krynico Ty mądrości, chciej
udzielić nam pomocy swej.
Niech wiara w nas się wzmoże,
byśmy nauczać mogli zbór,
jak ma jedności dawać wzór,
wyznając Ciebie, Boże!
W wierze szczerze
niech wytrwamy, a zdołamy
Tobie, Panie,
służyć, póki życia stanie.

3 W potrzebie udziel nam swych rad
i wskaż Twej świętej prawdy ślad,
co ginie w mrocznej dali.
Daj nam wytrwałość, byśmy Ci
służyli aż końca dni
i cierpień się nie bali.
Zbieraj, wspieraj
błędne stado, rządź gromadą,
co w niedoli
ufa świętej Twojej woli.

4 Swój wierny hufiec crep i zbrój,
abyśmy w groźny idą bój
przy Tobie wiecznie trwali
i swego wodza pewni wciąż,
zuchwalstwu zła,
jak jeden mąż,
niez-ɵmny odpór dali.
zbroją swoją
nas ochraniaj i zasłaniaj
przed ciosami,
daj zwycięstwo nad wrogami.

5 Opoko i żywocie nasz,
swym słodkim słowem lud swój darz,
niech w duszach naszych płonie.
Strumienie prawdy na nas zlej,
by święty żar miłości Twej
rozgorzał w każdym łonie.
Ciebie w niebie
uwielbiamy i błagamy
o natchnienie.
Prawe obudź w nas sumienie.

6 Daj nam w czystości życie wieść
i Tobie służby swoje nieść,
bądź Panem naszej duszy.
Gdy grzech swym czarem wabi nas,
każ, by pokusy płomień zgasł,
niech moc ją Twoja skruszy.
Wabne, zdradne
stargaj sieci—i niech wsleci
duch stęskniony
w błękit Tobą rozjaśniony.