La plej konata frua formo de ĉi tiu malnova germana karolo estas tipa speĉimeno de la ĝenro nomata "makaronio", t.e. teksto oscilanta inter du lingvoj (kutime latino kaj iu nacilingvo). Laŭ onidiro, antaŭ pli ol 200 jaroj, moraviaj misiistoj en Pensilvanio aranĝis Kristnaskan feston (por indiĝenoj kaj enmigrintoj), kie oni ĥore kantis "In dulci jubilo'" kun la nelatina parto en 17 eŭropaj kaj amerikaj lingvoj samtempe. Nun al la nacilingva parto eblas aldoni sennacian lingvon, ĉar en ĉi tiu versio la latino (reliterumite por Esperantaj kantantoj) restas latina kaj la cetero fariĝas Esperanta . . . kaj Esperanta glosaro (en kiu la latino portas sian normalan ortografion) dekstreflankas la tuton.

in dulci júbilo : en dolĉa jubilo
in presépio : en la staltrogo
matris in grémio : sur la patrina sino
alfa es et o : Vi estas alfa kaj omega

o Jesu párvule : ho Jesuo infaneto
o puer óptime : ho plej bona knabo
o princeps glórie : ho princo de gloro
trahe me post te : tiru min post vi

ubi sunt gáŭdia : kie estas la ĝojoj
nova kántika : novajn kantikojn
in regis cúria : en la kortego de la reĝo

Rim.: En la 19a jc., John Mason Neale kreis tute anglan tekston por tiu ĉi karolo, sub la titolo Good Christian men, rejoice (nun ofte, anglo-riisme, Good Christian friends, rejoice) kun iomete modifita melodio (MIDI TCH). Anglalingvanoj, ekaŭdante la arion, ofte ekpensas pri tiu teksto, ne konante la pli fruan (kaj, laŭ mi, pli kantindan) makaroniaĵon.