1 Nastał nam czas prze-radosny,
wierni więc pląsajcie!
Zmartwychwstanie Bożej wiosny
pieśnią przywitajcie!
Wyszedł z grobu nasz Zbawiciel,
ludu swego Odkupiciel!
Chwałę Jemu dajcie!

2 Lew z judzkiego pokolenia
wstaje, pełen chwały;
jasność groby opromienia,
zgraj złych struchlały.
Laska kwitnie już Arona,
gwiazda ranna zapalona,
zorze już powstały.

3 Gdy na krzyżu pia˛tek konał
słońce się zaćmiło,
że Mu była śmierć sądzona,
wielce się smuciło.
Lecz gdy z grobu wstał w niedzielę,
idąc jakby na wesel,
jasno zaświeciło.

4 W piątek skarżył się żałośnie,
że jest opuszczony,
lecz w niedzielę już radośnie
głosił na wsze strony:
jam jest żyw, choć martwy byłem,
klucze piekła dziś zdobyłem,
wróg jest rozgromiony.

5 Ziemia trzęsła się z żałści,
gdy Go krzyżowano.
Zapląsała zaś z radości
w zmartwychwstania rano;
aniołowie się zjawili,
smętnym uczniom oznajmili
wieść tę pożądaną.

6 Dla nas także zmartwychwstałeś,
Jezu, drogi Panie!
Bo nam wiarę pewną dałeś
w nasze zmartwychwstanie.
Że nas nie zostawisz w ziemi:
my uczestnikami Twymi,
to Twe obiecanie.

7 I my nućmy pieśń weselną
na cześć Bogu swemu,
uwielbiając Zbawiciela,
dajmy chwałę Jemu.
Piekła moc jest zwyciężona,
śmierć w zwycięstwie już połkniona
dzięki Wszechmocnemu!

8 Bądźże. Jezu, tobie chwała
za Twe zmartwychwstanie!
Łaska Twoja okazana
z nami niech zostanie.
A po życiu w doczesności
wprowadź nas do swej radości,
tam, gdzie są niebianie.