1 Mój Jezus żyw, więc cóż śmierć znaczy,
gdy triumfuje głowa ma?
W dziedzictwie żywot daec mi raczy,
choć mą mogiłę zrosi łza.
Zanucę więc radosny śpiew,
bo mój Zbawiciel żyw!

2 Chwalebne zmartwychwstanie pana
jest życiem i zwycięstwem mym;
potęga śmierci jest złamana,
nie zasnę wiecznej śmierci snem,
już podwaliny piekieł drżą,
Pan wstaje z chwałą swą!

3 Mój Jezus żyw, grób otworzony!
Więc wesół w ciemny wstąpię grób,
bo mój Zbawiciel uwielbiony
i mnie do swych przygarnie stóp.
O jakiż to cudowny śpiew:
my żywi, bo Pan żyw!

4 Żywotem Jezus mi zostanie,
w mym sercu już nie zaznam trwó;
a choć nadejdzie me skonanie,
nie zejdę z Jezusowych rąk.
Powiedzie mnie do rajskich niw
mój Jezus wiecznie żyw!