1 Z powagá przygotujcie
o, ludzie, serca swe
i godnie oczekujcie:
Pan w nich zamieszkać chce.
Zbawiciel pełen łask,
nasz w´dz niezwyciężony,
przez Boga przeznaczony,
chce znów odwiedzić nas.

2 Dla Gościa tak wielkiego
gotujcie drogę już;
prostujcie ścieżki Jego,
so złe–wyrzućcie z dusz.
Niech góry zniżą się,
niech staną się równiną,
przeszkody niechaj zginą
i to, co krzywe, złe.

3 Bo serce ukorzone
najwyżej ceni Beog,
a pychą przepełnione
wśród strasznych zginie trwóg.
Kto szczery jest bez zmian
wierzy w Słowo Boże,
z radością czekać może:
do niego przyjdzie Pan.

4 Ach, Jezu, mnie biednego
w adwentu porze tej
sam z miłosierdzia swego
znów przygotować chciej
i zagość w sercu mym,
przyjdź z żłobka i stajenki,
bym zawsze Tobie dzięki
wyrażał życiem swym.