1 O Głowo, coś zraniona,
zhańbiona, zlana krwi˛z
i cierniem uwieńczona,
złoczyńcy Ciebie lża.
O głowo, coś jaśniała,
odblaskiem bożej czci,
lecz teraz wynędzniała,
bądź pozdrowiona mi.

2 O chwały pełne lice,
przed którym ṡwiaty drżą,
zaświaty w proch padają,
kto Cię tak zelżył, kto?
Kto sprawił, że Twych oczu
nadziemski, cudny blask,
co gasił słońc tysiące,
załamał się i zgasł?

3 O Panie, coś wycierpiał,
to wszystko z winy mej,
bo ja to zawiniłem,
coś znosił w męce swej!
Spójrz, stoj≤e tu, niewierny,
nade m˜ą Boży gniew.
Daj, Zbawco miłosierny,
mnie łaskę przez swą krew!

4 Ach, przyjmij mnie, mój Zbaowco,
Pasterzu, przyjmij mnie.
Od Ciebie, wszech dóbr Dawco,
me dobre były dnie.
Twe usta posilały
mnie wciąż słodyczą swą,
bym działał dal Twej chwall¥,
choć dusza była mdła.

5 Przy Tobie tu chcę zostać,
nie odrzuć, Panie mnie;
gdy pęknie serce Twoje,
ja nie odstąpię Cię;
gdy lice Twe poblednie,
gdy skończysz życie swe,
o, wtedy ja Cię ujmę
w me ręce, w łono me.

6 Wszak radość to me daje
i sercu memu moc,
gdy niesie mi zbawienie
Twej męki straszna noc.
A choćbym w Twój, o Panie,
pod krzyżem idąc ślad,
utracić musiał życie,
i śmierci będę rad.

7 Serdeczne przyjmij dzięki,
najdroższy Zbawco mój,
za Twe krzyżowe męki,
za śmierć i krwawy znój.
O spraw, bym wierny Tobie
u boku Twego trwał,
a życie gdy zakończę,
zgon szczęsny w Tobie miał.

8 Gdy schodzić będę z świata,
o Jezu, przy minie stój!
Gdy z ciała duch ulata,
Ty zjaw się, Zbawco mój!
Najsroższa kiedy trwoga
ogarnie serce mdłe,
niech Twoja męka droga
mnie zbawi, błagem Cię!

9 Ku mej się zjaw obronie,
zbawienna tarczo ma,
Twój obraz niech mi w zgonie
pociechę błogą da.
O niech się wpatrzę w Ciebie,
przytulę z wiarą Cie˛,
bo ten man miejsce w niebie,
kto tak swe kończy dnie.

Niemiecki:

O Haupt voll Blut und Wunden,
voll Schmerz und voller Hohn,
O Haput, zum spott gebunden
mit einer Dornenkron,
o Haupt, sonst schön gezieret
mit höchster Ehr und Zier,
jetzt aber hoch schimpfieret:
gegrüßet seist du mir!

Angielski:

O sacred had, now wounded,
With grief and shame wieghed down,
Now scornfully surrounded
With thorns, thine only crown;
O sacred head, what glory,
What bliss till now was tine!
Yet though despised and gory,
I joy to call thee mine.

Czeski:

Ó hlavo plná trýzně
běd, rán i souženi,
ty zřídlo Boží přízně,
z niž spása pramení;
ó hlavo ozdobená
cti slávou z výsosti,
jak velká stihla zmẽna
tę lidskou hříšnosti!

Szwedzki:

O hufud, blodigt, så rat,
av hå n och smälek höljt.
O hufud, slaget, fårat,
i kamp och ångest böjt.
O huvud som skall siras
med ärans krans en dag,
men nu med törne viras,
dig ödmjukt hälsar jag.