1 Der Høgtid er i Himmelborg,
Naar um ein Syndar vender
Og ser si Synd med Hjartesorg
Og raadlaus retter Hender
Til Herren upp med Himmelhug
Og bøygd og bljug
Dei saare Sukkar sender.

2 Aa Syndar, sjaa kor Gud er stor
I Kjærleik utan Ende!
Daa du fraa Faderhuset for
Og Hug til Verdi vende,
Daa syrgde Gud so hjarte-illt,
For du for villt,
Og Saknad saar han kjende.

3 Sjaa, difyr er Guds Gleda stor,
Hans Hugnad utan Like,
Og difyr kling i Englekor
Der Gledesongar slike,
Naar um til Gud du atter snur,
Paa Jesus trur
Og søkjer rett hans Rike.

4 Kvi vil du indaa vanka villt
I Vantru, Fall og Faarar,
Der al din Arv du heve spillt
Imillom Daudsens Daarar?
Kvi vil du lenger fara fram
I Synd og Skam,
Som Herrens Hjarta saarar?

5 So vakna upp, at du kann sjaa
Di Synd med Sorg og Fæla!
Med Andens opne Auga maa
Din Daarskaps Dypt du mæla.
Og send til Gud or Hjartans Djup
Fraa Daudsens Stup
Eit Kop um Liv og Sæla1

6 Og sjaa, han lengtar hjarteleg
Det til sin Barm aa taka1
Han møter deg so langt paa Veg
Og fører deg tilbaka.
Han kaalar deg med Barnenamn,
Og i hans Famn
Du fær hans Sæla smaka.

7 So vend daa um i denne Dag,
Og gjer Guds Hjarta Gleda!
So held han Helg i Engle-Lag,
Der Kristi Lov dei kveda
Fyr Syndaren, som atter fann
Sin Frelsarmann:
Aa gjer daa Gud den Gleda!