1 Alt det, som komet er av Kjøt,
Som Kjøt maa døy og kverva.
Men det, som er av Anden født,
Kann eine Livet erva.
Vaart Liv ved Adams Ugjerd kvarv,
Me fødde er til usæl Arv:
Med Synd, til Dom og Daude.

2 Og skal me daa Guds Rike sjaa,
Maa Gud oss atter føda.
Ved Vatn og Ande Livet maa
I Hjartat ovan fløda.
Og dette himmelfødde Liv,
Det Synd og Daude undan driv:
Det Gamle burt er gjenget.

3 Men den, som Liv til Verdi vann
Og oss til Livet døypte,
Er Jesus Krist, vaar Frelsarmann,
Som med sitt Liv oss kjøypte:
Paa Krossen drap han Dauden vaar,
Slog Ormen, som gav Ulivssaar,
Og gav oss atter Livet.

4 Som Sus av Vind du høyra kann,
Men ikkje veit hand Vegar,
So undarleg vert fødd den Mann,
Som trur og Syndi tregar:
Vel Anden løynt paa honom sviv,
Men paa det atterfOdde Liv
Hans Vengjeslag han kjenner.

5 Ved Anden fødd av Himmelætt
Du Andens Liv maa syna.
Du til Guds Erving inn er sett
Og Adams Arv maa tyna,
Avsegja Synd og Satans Verk,
I Trui som Guds Tridsmann sterk
Den gode Striden føra!

6 Gud, lær meg no aa vakta vel
Den atterfødings Gaava,
I Pakri standa tru og sæl,
I Vantru aldri snaava!
Aaa Gud, som heve inn meg sett
Ved Livsens Bad til Barnerett,
Hald meg i Tru til Enden!